سلام دوستان من.. متاسفانه وبلاگ من دچار مشکل شده و هیچی سر جاش نیست. یه داستان کوتاه طنز آمیز براتون نقل می کنم که ماندگار شده است و از آن به عنوان یه ضرب المثل یاد می شود. چوپانی گله اش را به صحرا برد و در فرصت بیکاری از درخت گردوی تنومندی بالا رفت و به چیدن گردو مشغول شد،ناگهان گردباد سختی در گرفت ودرخت را به تکان انداخت به صورتیکه نزدیک بود چوپان بیفتد و ناقص شود.باد شاخه ای را که چوپان روی آن بود به این طرف و آن طرف می برد. در حال مستاصل شد.از دور بقعه ی امامزاده ای را دید و گفت:"ای امامزاده گله ام نذر تو،از این درخت من سالم پایین بیایم".در حال جای پایی پیدا کرد و خود را قدری محکم گرفت...پس گفت:"ای امامزاده خدا راضی نمی شود زنو بچه ی من از خواری وکم بضاعتی بمیرند و تو همه گله را صاحب شوی!!نصف گله را به تو میدهم و نصفی هم برای خودم !! قدری پایین تر آمدو نزدیک تنه درخت رسید.گفت:"ای امامزاده نصف گله را چطوری نگهداری می کنی؟آنها را خودم نگهداری می کنم و در عوض کشک و پشم نصف گله را به تو میدهم". وقتی کمی پایین تر آمد،گفت:"چوپان که بی اجر و مزد نمی شود،کشکش مال تو و پشمش به عنوان مزد نگهداری نصف گله ، مال من". پایش که به زمین رسید و خیالش راحت شد.نگاهی به گنبد امامزاده انداخت و گفت:"مرد حسابی !چه کشکی چه پشمی...ما از هول خودمان یه غلطی کردیم...غلط کردن که جریمه ندارد!!!! برگرفته از وبلاگ دوست عزیزم سیما استاد احمد شاملو

نظرات شما عزیزان: